حقوق خانواده و طلاق در استرالیا بر پایه قانون فدرال موسوم به قانون خانواده ۱۹۷۵ (Family Law Act 1975) تنظیم شده است. این قانون بیشتر موارد مرتبط با روابط خانوادگی را دربر می‌گیرد، از جمله طلاق، حضانت فرزندان، تقسیم دارایی، و پرداخت حمایت مالی (نفقه). در ادامه، نکات کلیدی حقوق خانواده و طلاق در استرالیا آورده شده است.
Family law and divorce in Australia are governed by the federal legislation known as the Family Law Act 1975. The famili law in Australia covers most aspects of family relationships, including divorce, child custody, property division, and spousal maintenance. The key points related to family law and divorce in Australia are described on this page.
طلاق در استرالیا
- برای درخواست طلاق، تنها دلیل قانونی لازم “شکست غیرقابل جبران ازدواج” است.
- زوجین باید حداقل ۱۲ ماه جدا از هم زندگی کرده باشند تا بتوانند برای طلاق اقدام کنند.
- نیازی به اثبات خیانت، خشونت یا مقصر بودن یکی از طرفین نیست.
- درخواست طلاق می‌تواند به صورت فردی یا مشترک ثبت شود.
- طلاق از طریق دادگاه خانواده استرالیا (Federal Circuit and Family Court of Australia) پیگیری می‌شود.
حضانت فرزندان
Parental Responsibility
- قانون فرض را بر این می‌گذارد که هر دو والدین مسئولیت مشترک نسبت به فرزندان دارند، مگر اینکه خلاف آن برای رفاه کودک لازم باشد.
- در صورتی که والدین نتوانند توافق کنند، دادگاه تصمیم‌گیری می‌کند با توجه به منافع عالی کودک (Best Interests of the Child).
- زمان‌بندی ملاقات، تصمیمات آموزشی، درمانی و مذهبی نیز از مواردی است که می‌تواند در دادگاه مطرح شود.
تقسیم اموال
- تقسیم دارایی‌ها بر پایه عدالت و انصاف است، نه لزوماً مساوی.
- تمامی دارایی‌ها، حتی آن‌هایی که قبل از ازدواج یا پس از جدایی به دست آمده‌اند، ممکن است در تصمیم‌گیری دادگاه در نظر گرفته شوند.
- عواملی مانند میزان مشارکت مالی و غیرمالی، مدت رابطه، مراقبت از فرزندان و توانایی‌های اقتصادی آتی طرفین لحاظ می‌شوند.
نفقه
Spousal Maintenance
در برخی موارد، یکی از طرفین ممکن است موظف به پرداخت نفقه به همسر سابق خود باشد، اگر طرف مقابل نتواند هزینه‌های زندگی خود را تأمین کند. این مسئله به شرایط اقتصادی و توانایی پرداخت طرف دیگر بستگی دارد.
خشونت خانگی
اگر در رابطه‌ای خشونت فیزیکی، روحی، روانی یا اقتصادی وجود داشته باشد، می‌توان از دستورهای محافظتی (Apprehended Domestic Violence Orders – ADVOs) بهره گرفت. دادگاه در چنین شرایطی در تصمیمات مربوط به حضانت و دسترسی والدین نیز تجدید نظر می‌کند.